Θα περιμένατε να σας πω το τρομερό και φοβερό ατομικό ρεκόρ που έκανα αλλά θα σας απογοητεύσω! πριν μια βδομάδα τερμάτισα στον επετειακό Κλασικό Μαραθώνιο ( 2501 χρόνια 2 μήνες 3 μέρες και κάτι ώρες από τη μάχη του Μαραθώνα) ο οποίος ήταν ο 8ος μου. Μετά από 7 Μαραθώνιους κατάφερα να τρέξω χωρίς να φάω τοίχο! και όχι μόνο αυτό αλλά τα τελευταία χιλιόμετρα έριξα το ρυθμό κατά 30-60 δευτερόλεπτα/λεπτό! έτρεχα σαν τρελός... σαν να μην είχα τρέξει 32 χιλιόμετρα πριν.. Γιαυτό είναι ο καλύτερος μου, είναι ο αγώνας που απόλαυσα πιο πολύ από κάθε άλλο.
Στους προηγούμενους έτρωγα τοιχο σε πολλά εστιατόρια στη διαδρομή στο 25ο στο 31ο στο 36ο στο 38ο ακόμα και στο 41ο χιλιόμετρο εθνικής οδού εκκίνησης-τερματισμού.
Είναι πολύ σημαντικό τελικά να γνωρίζεις τις δυνατότητες σου, μπορώ να κάνω το Μαραθώνιο σε χ χρόνο? εγώ θα τον βγάλω σε χ+1 λεπτό άντε σε χ+5 για να τον απολαύσω περισσότερο. Αν προσπαθήσω σε χ-5 το έχασα το παιχνίδι! θα κάνω χ+20!!! και εκτός του χρόνου θα είσαι κομμάτια και δεν θα απολαύσεις τη διαδρομή.
Τελικά το ωραίο στο Μαραθώνιο είναι να τερματίσεις ή να τερματίσεις ακούραστος? Από εδώ και πέρα διαλέγω την κουρτίνα 2!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου