Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Ο καλύτερος μου Μαραθώνιος

Θα περιμένατε να σας πω το τρομερό και φοβερό ατομικό ρεκόρ που έκανα αλλά θα σας απογοητεύσω!  πριν μια βδομάδα τερμάτισα στον επετειακό Κλασικό Μαραθώνιο ( 2501 χρόνια 2 μήνες 3 μέρες και κάτι ώρες από τη μάχη του Μαραθώνα) ο οποίος ήταν ο 8ος μου. Μετά από 7 Μαραθώνιους κατάφερα να τρέξω χωρίς να φάω τοίχο! και όχι μόνο αυτό αλλά τα τελευταία χιλιόμετρα έριξα το ρυθμό κατά 30-60 δευτερόλεπτα/λεπτό! έτρεχα σαν τρελός... σαν να μην είχα τρέξει 32 χιλιόμετρα πριν.. Γιαυτό είναι ο καλύτερος μου, είναι ο αγώνας  που απόλαυσα πιο πολύ από κάθε άλλο.


Στους προηγούμενους έτρωγα τοιχο σε πολλά εστιατόρια στη διαδρομή στο 25ο στο 31ο στο 36ο στο 38ο ακόμα και στο 41ο χιλιόμετρο εθνικής οδού εκκίνησης-τερματισμού.

Είναι πολύ σημαντικό τελικά να γνωρίζεις τις δυνατότητες σου, μπορώ να κάνω το Μαραθώνιο σε χ χρόνο? εγώ θα τον βγάλω σε χ+1 λεπτό άντε σε χ+5 για να τον απολαύσω περισσότερο. Αν προσπαθήσω σε χ-5 το έχασα το παιχνίδι! θα κάνω χ+20!!! και εκτός του χρόνου θα είσαι κομμάτια και δεν θα απολαύσεις τη διαδρομή.

Τελικά το ωραίο στο Μαραθώνιο είναι να τερματίσεις ή να τερματίσεις ακούραστος? Από εδώ και πέρα διαλέγω την κουρτίνα 2!

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Γιατί κάποιος να τρέξει μαραθώνιο;


Αναδημοσιευση από www.asics.gr



Αυτό που δίνει το κίνητρο για να τρέξει κανείς μαραθώνιο είναι – για τους αμύητους – μια μυστήρια δύναμη, και όμως για κάποιους άλλους η επιθυμία να αντιμετωπίσουν την πρόκληση μιας διαδρομής 42,195 χλμ. είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Μια καλύτερη ματιά στους ανθρώπους για τους οποίους η φράση «απλώς θα φορέσω κάτι πιο άνετο» σημαίνει να φορέσουν τα αθλητικά τους παπούτσια και έναν φακό κεφαλής, μας αποκαλύπτει ένα κοινό τους χαρακτηριστικό: τη σιδερένια θέληση. Αλλά γιατί μαραθώνιο;

Το πιο εύκολο άθλημα στον κόσμο
«Η ερώτηση ‘γιατί κάποιος να τρέξει μαραθώνιο;’ στην ουσία σημαίνει ‘γιατί κάποιος να τρέξει;’» λέει ο Martin Smith (39 ετών) από την Αγγλία, ο οποίος έχει τρέξει τέσσερις ημιμαραθώνιους και δύο μαραθώνιους. «Αν πάρουμε ένα μέσο άνθρωπο, όπως είμαι και εγώ, ο αναμενόμενος χρόνος για να τρέξει το μαραθώνιο είναι περίπου τέσσερις ώρες. Υπάρχουν όμως πολλά αθλήματα που διαρκούν το ίδιο. Ένας αγώνας τένις θα μπορούσε να κρατήσει έξι ώρες – άρα, γιατί κάποιος να τρέξει; Προσωπικά, έχω οικογένεια και μια δουλειά πλήρους απασχόλησης η οποία περιλαμβάνει πολλά ταξίδια. Το τρέξιμο είναι το πιο εύκολο άθλημα που μπορείς να προσαρμόσεις σε μια πολυάσχολη ζωή, γιατί μπορείς να το κάνεις παντού, πάντα και δωρεάν. Σε αντίθεση με το τένις, το γκολφ ή το ποδόσφαιρο, δεν χρειάζεται να είμαι μέλος κάποιου συλλόγου και υπάρχει σχετικά μικρός κίνδυνος τραυματισμού» λέει ο πρώην παίκτης του ράγκμπι.

«Στη συνέχεια, αφού έχει αρχίσει να σας αρέσει, έρχεται σιγά σιγά η επιθυμία να θέσετε έναν αξιόλογο στόχο». Φαίνεται ότι το τρέξιμο το κάνει αυτό στους ανθρώπους. Όποια και αν είναι τα αρχικά κίνητρα, οι ενδορφίνες που απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια της κανονικής προπόνησης φαίνεται ότι συνωμοτούν ώστε να σας κάνουν να θέλετε να πάτε ακόμα πιο μακριά, ακόμα πιο γρήγορα. Αν σε αυτό προσθέσουμε την υπέροχη εμφάνιση και διάθεση, τότε αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τη γοητεία που μας ασκεί».

ΓΛΩΣΣΑΡΙ

Μαραθώνιος
Αγώνας μεγάλης απόστασης, μήκους 42,195 χιλιομέτρων (26 μίλια, 385 γιάρδες).
Υπερμαραθώνιος:
Ένας μεγάλος μαραθώνιος. Οι επίσημες αποστάσεις ποικίλλουν, ωστόσο συχνά έχουν μήκος 50 ή 100 χλμ.
Τρίαθλο:
Αγώνας μεγάλης απόστασης που περιλαμβάνει κολύμβηση, ποδηλασία και τρέξιμο. Οι ολυμπιακές αποστάσεις είναι 1,5 χλμ. κολύμβηση, 40 χλμ. ποδηλασία και 10 χλμ. τρέξιμο.
Τρίαθλο Ironman:
Ένα μεγάλο τρίαθλο. Οι επίσημες αποστάσεις είναι 3,86 χλμ. κολύμβηση, 180,25 χλμ. ποδηλασία και ένας πλήρης μαραθώνιος.

Πρώτα το σώμα, μετά το μυαλό
Μια μεγάλη έρευνα της ASICS σε επτά Ευρωπαϊκές χώρες αποκάλυψε πρόσφατα ότι, σε γενικές γραμμές, «αρχίζουμε το τρέξιμο με την ευχή να βελτιώσουμε τη φυσική μας κατάσταση και να χάσουμε βάρος, αλλά καταλήγουμε με μια διασκεδαστική απασχόληση που μας βοηθά να διώξουμε το στρες: ‘Πρώτα το σώμα, μετά το μυαλό.’ Και στις επτά χώρες, οι δρομείς μας συμφώνησαν ότι ο κύριος λόγος για τον οποίο τρέχουν είναι η καλύτερη φυσική κατάσταση, με το 54% να επιβεβαιώνει ότι αυτός είναι ο σπουδαιότερος λόγος για τον οποίο αρχίζουν και το 63% να δηλώνει ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συνεχίζουν. Ο δεύτερος πιο βασικός λόγος για να ξεκινήσει κάποιος το τρέξιμο είναι η απώλεια βάρους, με το 40% όλων των Ευρωπαίων δρομέων να δηλώνει ότι αυτό είναι το κίνητρό τους για να αρχίσουν.»

Δεν πρόκειται για μια φιλοδοξία που εντοπίζεται μόνο την Ευρώπη. «Ξεκίνησα το τρέξιμο πριν από περίπου 10 χρόνια για να χάσω βάρος», λέει ο Michael Kingston (36 ετών) από τη Νότιο Αφρική, ο οποίος εκείνη την εποχή ζύγιζε 105 κιλά. «Ξεκίνησα από αγώνες των 10 χλμ., πέρασα σε αγώνες των 15 χλμ. και μετά σε ημιμαραθώνιους. Συνέχισα με περίπου 20 μαραθώνιους και τελικά με ένα υπερμαραθώνιο των 56 χλμ. Σήμερα ζυγίζω 72 κιλά και αυτό που αρχικά ήταν μια μεγάλη πρόκληση, πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής. Ωστόσο, τότε όπως και τώρα, το να ξεπερνά κάποιος τα όριά του, να βελτιώνεται συνεχώς, να γίνεται πιο γρήγορος και να δοκιμάζει τις αντοχές του είναι κάτι που δίνει πολύ μεγάλη απόλαυση» προσθέτει.

Ξεπερνώντας τα όρια
Πράγματι, είτε το τρέξιμο αρχίζει για πρακτικούς λόγους είτε για απώλεια βάρους, φαίνεται ότι αυτή η δοκιμασία στην οποία υποβάλλουμε τον εαυτό μας είναι το απόλυτο κίνητρο για όλους σχεδόν του δρομείς μαραθωνίου. Ακόμα και όσοι τρέχουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς παραδέχονται ότι η επιθυμία να φτάσουμε το στόχο αυτό έρχεται για τον καθένα πρώτη. Ο Steve Ramus (35 ετών) έχει τρέξει πολλές φορές για φιλανθρωπικούς σκοπούς και τώρα προπονείται για τον πρώτο του μαραθώνιο, το Λονδίνο 2010, έναν αγώνα που φημίζεται για το μεγάλο αριθμό των δρομέων που τρέχουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς. «Ακόμα και όταν τρέχεις για καλό σκοπό, το θέμα είναι πάλι να δεις αν μπορείς να υπομείνεις την πνευματική και σωματική κακουχία. Εντούτοις, το να τρέχεις για φιλανθρωπικούς σκοπούς σε βοηθά επίσης να συνεχίσεις σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που νιώθεις ότι έχεις φτάσει στα όριά σου, αφού αποτελεί ένα καταπληκτικό κίνητρο.»

Πέρα από τους προσωπικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς, ωστόσο, ο Ramus αναφέρει στους προσωπικούς του λόγους «το ότι αποβάλλω τις εντάσεις από τον καθημερινό αγώνα δρόμου στον οποίο μας βάζει η εργασιακή ρουτίνα». Την αίσθηση του αυτή καταθέτει ο Patrick Kessler, επίσης 35 ετών, ο οποίος έχει τρέξει έξι φορές σε μαραθώνιο.

«Όταν προπονείσαι για μαραθώνιο, όχι μόνο αποκτάς μια καλύτερη αίσθηση ισορροπίας μεταξύ της ζωής και της δουλειάς σου, αλλά επιπλέον χαλαρώνεις καθώς έρχεσαι σε επαφή με τα στοιχεία της φύσης και το περιβάλλον» λέει ο διευθυντής εταιρείας με έδρα το Μόναχο, αντικατοπτρίζοντας έναν από τους βασικούς λόγους για τους οποίους οι Γερμανοί προτιμούν το τρέξιμο (η άθληση σε εξωτερικό χώρο), σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης της ASICS. Την ημέρα του μαραθωνίου, ωστόσο, η γαλήνη και η ησυχία της φύσης αντικαθίστανται από τη βοή και τις φωνές του πλήθους – μια αντίθεση που συχνά αναφέρεται ως πραγματική ένεση αδρεναλίνης.

«Μπορεί το πρόσωπό μου να μη το δείχνει, αλλά προσέχω και το πλήθος και αυτούς που με υποστηρίζουν» λέει η Briton Sarah Blancke, που έτρεξε στο μαραθώνιο του Βερολίνου το 2005. «Ο κόσμος που φωνάζει το όνομά σου και λόγια που σου δίνουν κουράγιο τελικά σε ανεβάζουν. Πράγματι, φτάνοντας στα τελευταία χιλιόμετρα μια εμψυχωτική λέξη από κάποιο φίλο μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ του να φτάσεις στα όριά σου και να φτάσεις στο στόχο σου.»

Μαραθώνιος για προπόνηση
Επομένως, τι υπάρχει μετά από τη γραμμή του τερματισμού; «Στην αρχή σκέφτεσαι ‘Δεν το ξανακάνω ποτέ’» λέει ο Kessler «και μετά από λίγα λεπτά, όταν αυτή η καταπληκτική αίσθηση ικανοποίησης και περηφάνιας καταλαγιάσει, βρίσκεσαι ήδη να σχεδιάζεις την επόμενη πρόκληση». Για ορισμένους, αυτό σημαίνει να πηγαίνεις πέρα από το μαραθώνιο. Ο Mats Söder (41 ετών) από τη Σουηδία, τρέχει μαραθώνιους όχι ως κύριο στόχο αλλά ως μέσο προπόνησης. Αθλητής του τριάθλου και του τριάθλου Ironman, τρέχει επίσης σε υπερμαραθώνιους, ο μεγαλύτερος από τους οποίους ήταν 100 χλμ.

«Έτρεξα για πρώτη φορά στο Ironman το 2000 και κολύμπησα 3,8 χλμ., διέσχισα με ποδήλατο 180 χλμ. και έτρεξα 42,195 χλμ. σε συνολικό χρόνο 11:59:15. Αλλά όταν γεννήθηκε το πρώτο μου παιδί, απέκτησα πρόσθετες οικογενειακές υποχρεώσεις και μου ήταν δύσκολο να προπονούμαι. Και μόνο το τρέξιμο θα ήταν αρκετό, αλλά ο κλασικός μαραθώνιος δεν μου φαινόταν πλέον πρόκληση. Για το λόγο αυτό, το 2003 στράφηκα στους υπερμαραθώνιους.»

Ο Jeff Barnes (39 ετών) από το Ηνωμένο Βασίλειο, μεταπήδησε από το μαραθώνιο στο τρίαθλο, όχι επειδή βαρέθηκε αλλά γιατί το τρίαθλο συνδύαζε τρία πράγματα που μπορούσε να κάνει καλά. «Επειδή η πρόθεσή μου ήταν να συμμετάσχω μία και μόνη φορά στο Ironman, σκέφτηκα να δοκιμάσω αυτό που θεωρείται το δυσκολότερο στον κόσμο – αυτό του νησιού Λανθαρότε – γιατί δεν ήθελα αργότερα, κοιτάζοντας πίσω, να σκεφτώ ότι επέλεξα τον εύκολο δρόμο!»

Ίσως να είναι αυτή διάθεση αυτοτιμωρίας που κάνει τους ανθρώπους που συμμετέχουν σε ακραία αθλήματα να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, αλλά ο Barnes επιμένει: «Πιστεύω ακράδαντα ότι οποιοσδήποτε υγιής άνθρωπος μπορεί να συμμετάσχει σε κάποιο μαραθώνιο ή τρίαθλο Ironman. Παλιότερα έβλεπα τηλεόραση και σκεφτόμουν ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν υπεράνθρωποι και τώρα έχω συμμετάσχει και εγώ. Όλα είναι στο μυαλό. Ποτέ δεν πρέπει να το βάζεις κάτω.»

Τι εμπειρίες έχεις από μαραθώνιο; Έχεις τρέξει σε κάποιον ή κάποιους ή μήπως αυτή τη στιγμή προπονείσαι για κάποιον; Ίσως να έχεις τρέξει σε κάποιον υπερμαραθώνιο ή σε τρίαθλο Ironman. Είτε για προσωπικούς είτε για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Όποια και αν είναι η ιστορία σου σχετικά με το τρέξιμο, θα θέλαμε πολύ να ξέρουμε τι είναι αυτό που σου δίνει κίνητρο.

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Τρέχοντας στην Αιώνια Πόλη! Μαραθώνιος Ρώμης





Στις 20 Μαρτίου ήμουν κι εγώ όπως και άλλοι 120 Έλληνες στον Μαραθώνιο της Ρώμης. Ήμασταν πολύ τυχεροί γιατί μέχρι και πριν λίγες μέρες χιόνιζε και η θερμοκρασία ήταν κάτω από το μηδέν. τις μέρες που ήμασταν εκεί είχε 10-20 βαθμούς, θερμοκρασία ιδανική για Μαραθώνιο. Επιλέξαμε να φτάσουμε Σάββατο στην Ρώμη και να κάνουμε τουρισμό μετά τον αγώνα.. Γιατί η εμπειρία από τους προηγούμενους Μαραθωνίους που περπατούσαμε για μέρες πριν τον αγώνα δεν ήταν και τόσο καλή.

Η έκθεση του Μαραθωνίου (marathon village) βρίσκεται αρκετά μακριά από το κέντρο αλλά μόλις5-6 στάσεις από τις κεντρικές στάσεις του Μετρό. Επειδ
ή πήγαμε αργά το Σάββατο υπήρχαν μπλουζάκια μόνο S και XXL, πήρα βέβαια XXL γιατί το S θα το φορούσα για σκουφάκι. Η μπλούζες δυστυχώς ήταν βαμβακερές αλλά μας αποζημίωσε η ASSICS τσάντα πλάτης.
Η έκθεση ήταν πάνω κάτω όπως της Αθήνας. Με τιμές ίδιες και λίγο χαμηλότερες από Ελλάδα. Στην έκθεση είχε και pasta party με 3 ευρώ στο οποίο δεν πήγαμε γιατί μας περίμενε παρέα. Οπότε λίγη ώρα μετά ξεκινήσαμε το δικό μας pasta party που μαζί με το pizza party κράτησε για πολλές μέρες. Τα εστιατόρια της Ρώμης παρόλο που δεν σου γεμίζουν το μάτι
εμφανισιακά καθότι τα περισσότερα θυμίζουν Ταβέρνα της δεκαετίας του 80 έχουν τόσο απολαυστικές μακαρονάδες και πίτσες που δεν τις βρίσκεις ούτε στα κυριλέ εστιατόρια του Κολωνακίου. Καλό θα είναι να έχετε κάνει μια κράτηση πριν πάτε.
Το πρωί της Κυριακής έφτασε, Η πρώτη κίνηση ήταν να ντυθώ και να να κατέβω να πιώ ένα espressaki στο πόδι με 0,80 ευρώ.
Επειδή μέναμε piazza di Spagna 800 μέτρα από την εκκίνηση επαναπαυτήκαμε με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην εκκίνηση τρέχ
οντας 5 λέπτά πριν. Ο αγώνας ξεκινάει από το γνωστό σε
όλους Κολοσσέο και τερματίζει στο γνωστό σε όλους Κολσοσέο. 12000 αθλητές και αθλήτριες βρέθηκαν πίσω από την γραμμή τις Εκκίνησης ... Η εκκίνηση δόθηκε σε 4 κύματα υποτίθεται! Φανταστείτε ότι ήμασταν χωρισμένοι σε 4 κύματα.. έφυγε το πρώτο κύμα και μετά από 2 λεπτά δόθηκε η εκκίνηση και για τα 3 κύματα συν χρόνος τα οποία είχαν γίνει ένα.. Αυτό σε συνδυασμό με τον δρόμο που σε αρκετά σημεία γινόταν αρκετά στενός είχαν σαν αποτέλεσμα τα πρώτα μας 10 χιλιόμετρα να είναι τα πιο αργά του αγώνα.
Η διαδρομή είναι σχεδόν όλη μέσα στο κέντρο της πόλης και περνάει μπροστά από τα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης σχημάτιζε ένα μεγάλο οχτάρι και μόνο για 2-3 χιλιόμετρα
περνάει από τον ίδιο δρόμο.. μεγάλο μέρος της διαδρομής είναι πλακόστρωτο αλλά δεν είναι και πολύ ενοχλητικό. Ανηφόρες πολύ ελάχιστες. Ο κόσμος αρκετός αλλά οι περισσότεροι συνοδοί και Τουρίστες που αρκετές φορές πεταγόταν μπροστά στα πόδια σου.
Η οργάνωση πολύ καλή , το προηγούμενο βράδυ κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο και βλέποντας τα στενά δρομάκια που θα περνούσε ο αγώνας απόρησα πως θα μπορέσουν να τρέχουν 12000 άνθρωποι σε μια πόλη με τόσο Τουρισμό αλλά οι διοργανωτές τ;α κατάφεραν μια χαρά.

+ Η ομορφιά της Ρώμης
+Άριστη τροφοδοσία
+ Εκκίνηση και τερματισμός στο κέντρο της πόλης


- Το στρίμωγμα στα πρώτα χιλιόμετρα
Σας τον συστήνω ανεπιφύλαχτα!



Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

IRONfather

Όλοι γνωρίζουμε ότι η αντοχή έχει όρια. Αλλά ίσως δεν γνωρίζουμε ότι η αγάπη του γονιού για το παιδί του δεν έχει όρια και μπορεί να ''κερδίσει'' τα πάντα, ακόμα και την ανθρώπινη αντοχή.
Οι περισσότεροι επίσης γνωρίζουμε ότι ένα αγώνα ironman μπορούν να τερματίσουν λίγοι άνθρωποι στον κόσμο.. Ένας όμως μόνο μπορεί να τερματίσει μαζί με το γιο του μετά από 3,8 χιλιόμετρα κολύμπι , 180 χιλιόμετρα ποδήλατο και 42 χιλιόμετρα τρέξιμο.